Troska, jest jak niewidoczne przytulenie

Relacje z innymi

Od kilku miesięcy na swojej drodze spotykam osoby, które doświadczają w życiu fizycznym trudnych chwil. Doświadczenia, które przynoszą rozgoryczenie, żal, smutek, łzy, panikę, strach oraz często mocny ból fizyczny. Często nie mają się do kogo tak po prostu przytulić, nie mówiąc o trosce.

Doświadczenia

Tak, każdy ma swoje doświadczenia, takie jakie ma.

• Rozmowy z bliskimi o swoich uczuciach, gdy od lat nie było o tym mowy.
• Rozstanie z partnerką/partnerem.
• Nagła choroba, śmierć bliskich, jej niezrozumienie.
• Zmiana miejsca zamieszkania.
• Zmiana pracy, środowiska.

Niewidoczna troska

Możemy pomóc innym w tych trudnych dniach, ALE nie możemy za nich tego przeżyć!

Tak, jesteśmy by pomagać, troszczyć się, ale nie by być kolejnym balastrem, obciążeniem. Siebie też nie możemy krzywdzić wchodząc w niskie wibracje i żyjąc innych życiem, bo nie wystarczy sił na pomoc.

Dajmy to co możemy w danej chwili dać…

Ciepłą herbatę.

Obiad.

Ciszę.

Chusteczkę.

….

Niby nic, a jednak bardzo wiele.

Nadmiar

Pomagam w przestrzeni, ALE tak, by troska nie przerodziła się w nadtroskę, by nie była zawiązaniem i jeszcze większym zagrożeniem.. dla innych i dla nas.

Zostaw

Pomóż i zostaw. Wróć do siebie, do swoich doświadczeń w swojej równowadze.

• Powiedz JESTEM i poczekaj.
• Wyczyść otoczenie, siebie i nie bądź nachalnym.
• Nie wchodź w przestrzeń człowieka, który ma i tak miliony myśli do poukładania.
• Pytaj, wyczuj w czym mogę pomóc i robię to najlepiej jak potrafię.

Jeśli chcesz doradzać? Zastanów się, czy to jest dobry czas.

Mów Tylko o swoich doświadczeniach, a nie o górnolotnych mrzonkach, przeczytanych w „mądrych” książkach.

Bądź mądrym troszcząc się o innych..

Dorota